Μυθολογίες της Σαλώμης

Ο μύθος της Σαλώμης βύθισε ολόκληρο τον 19ο αιώνα στην πιο ερωτική φαντασίωση, αθετώντας διαρκώς τις συμβάσεις της θρησκευτικής ιστορίας. Ανακατασκευάζοντας ένα γυναικείο πρότυπο που ταυτίζει τον θάνατο με τον έρωτα, η κόρη της Ηρωδιάδας μονοπωλεί την έμπνευση ποιητών, μουσικών και ζωγράφων στο γύρισμα του αιώνα. Από τη Σαλώμη του Wilde και τις αμέτρητες παραλλαγές της, ο μύθος, στα ελληνικά του συμφραζόμενα, δανείζεται από την ευρωπαϊκή παράδοση τις πιο ανώδυνες αναπαραστάσεις, υιοθετώντας μια πιο ήπια εκδοχή ερωτικής αναμέτρησης.

Με βάση ένα ανέκδοτο ποίημα του Καβάφη, ένα θρησκειολογικό κείμενο του Ψυχάρη και την πρωταγωνίστρια Σαλώμη στο ημερολόγιο-μυθιστόρημα του Σεφέρη Έξι νύχτες στην Ακρόπολη η παρούσα μελέτη επιχειρεί μια νέα ανάγνωση του μύθου της βιβλικής χορεύτριας. Η μελέτη συμπληρώνεται από μεταφράσεις άγνωστων πεζών του Wilde με θέμα τη Σαλώμη και από μια ανθολογία ποιημάτων του ελληνικού Μεσοπολέμου γύρω από το ίδιο θέμα: ταυτόσημα στη στερεοτυπική λυρική τους ηδυπάθεια, τα κείμενα αυτά καθρεφτίζουν το ίδιο ηδονοβλεπτικό μοτίβο του χορού και της επιθυμίας.